6e week - afronding, meestal op het schip

Alle diensten op de AFM evolueren langzaam naar de beëindiging van hun missie toe. Zo wordt op de maandag ochtend meeting gewag gemaakt van "11 dagen voor het beëindigen van alle chirurgie". Het is de bedoeling dat de AFM eind november Dakar verlaat en richting Tenerife trekt. Daar gebeurt dan een omschakeling van materiaal en bemanning naar de Global Mercy (GLM), en die GLM komt dan naar Dakar toe om daar een nieuwe missie te starten vanaf februari '23. De AFM gaat naar Durban (Zuid-Afrika) voor een volledige ombouw. Het schip is volgens de technici aan boord (één van hen - Dwight - is een kajuitmaatje van mij) zijn er heel wat dingen die slechts met veel moeite functioneel gehouden kunnen worden, en revisie dringt zich op veel vlakken op. De ombouw in Durban zou een jaar in beslag gaan nemen, dus pas nadien zullen door MercyShips 2 schepen tegelijk in functie worden gehouden.

Ook onze MCB dienst rondt deze week haar Dakarse missie af. We brengen nog beloofde goederen en documenten naar het Diamniado ziekenhuis op maandag. Dinsdag volgt een algemene dienstvergadering van MCB. We bespreken de werking van het MCB Safe Surgery programma en de volgens ons noodzakelijke wijzigingen die er zouden moeten komen.

Maandagnamiddag vinden we tijd voor een bezoek Loman's Art Gallery: een hotel/kunstgalerij van een dame van Australisch/Zuidafrikaanse origine, dat vol hangt met zeer smaakvolle schilderijen en decoratieve elementen - zéér de moeite. Dan trekken we door naar de Almadia wijk, waar we een wandeling kunnen gaan maken op het Ngor eiland, dat daar dichtbij voor de kust ligt en zeer toeristisch is. De Almadia wijk is naar ons aanvoelen de sjieke coté van Dakar, met veel expats, ambassades ed...

Woensdagavond diner van de MCB dienst in restaurant Chez Fatou (ook op Les Almédies). Verder nog wat huishoudelijke taken, het inpakken voorbereiden, de cabine opkuisen (dat wordt dan ook nog eens verplicht gecontroleerd door "Hospitality"), en genieten van de sfeer aan boord, niet in het minst door de Halloween-vierende kinderen uit de academy (cfr fotos/filmpjes).

Eigenlijk moet ik nog dank betuigen aan Meg: Margaret Pickel is een verpleegster met dubbele nationaliteit (Canadees en USA), die zich vnl Canadese voelt. Ze leeft in Montreal en werkt (blijkbaar op freelance basis, in een systeem met shiften van meerdere weken) in de Northwest Territories. Da's dus een woon-werkverplaatsing van +/- 3000 miles. Ze werkt daar in een medische unit die de lokale "first-nation americans" verzorgt (wat wij de eskimo's zouden noemen, maar dat is een benaming die blijkbaar hun voorkeur niet wegdraagt), en waar zij vrij autonoom moet fungeren, gezien de artsen daar maar één keer per week langskomen en dus een deel van de opvang telefonisch-medisch geadviseerd moet worden. Vanuit dat standpunt bekeken misstaat zij dus niet op de AFM, waar ze "ward-nurse" is. Ik ontmoet haar voor het eerst in Zaventem, daar ze dezelfde vlucht als ik richting Dakar neemt (voor haar een "connecting flight" vanuit New York), we identificeren elkaar doordat we elk - zoals gevraagd door MercyShips - het Tshirt met MS logo dragen. We praatten veel in de eerste dagen op het schip - waar we na aankomst nog zo'n beetje het "newbie" gevoel hebben - en merken dat we over veel dingen eigenlijk wel gelijklopende meningen hebben. Dit zorgde ervoor dat we dikwijls vrije tijdsmomenten (als die voor ons beiden samen voorvielen) gebruikten om samen op stap te gaan in en rond de stad. Haar vriendschap heeft mijn periode op de AFM zeker aangenamer gemaakt.